Eendenkroos: groene kaviaar, veevoeder of beide?

Eendenkroos of waterlinzen zijn u wel bekend, zelfs als de namen u niets zeggen. Het zijn de kleine groene plantjes die vaak heel de oppervlakte van een vijver of poel bedekken. Om maar te zeggen dat ze snel kunnen groeien, zelfs zonder onze hulp. Bovendien leveren ze per hectare drie tot zeven keer meer eiwit op dan landbouwgewassen zoals sojabonen. Snelgroeiend, eiwitrijk, robuust én de Europese Unie heeft dit jaar nog eendenkroos goedgekeurd voor menselijke consumptie. Redenen genoeg voor VLAIO om een project te financieren dat de haalbaarheid van commerciële teelt onderzoekt.

Kweek

Hans en Kathleen Van De Steene uit Maldegem kweken eigenlijk vooral azalea’s en rododendron. Maar voor het LemnaPro project waren ze bereid om een groot bassin vol eendenkroos in hun serre te installeren. Het is dan ook niet het meest arbeidsintensieve gewas om te kweken. Je voegt af en toe wat voedingsstoffen toe aan het water en om te oogsten pomp je de bovenste laag water naar een zeef. Met één bassin van 30 meter op 6,4 produceerden Hans en Kathleen in de zomer twee oogsten van 30 kilo per week.

Dat eendenkroos zou je zo als verse groente kunnen eten en in Azië doen ze dat al langer. Een andere mogelijkheid is er een soort eiwitpasta van te maken, bijvoorbeeld voor gebruik in patisserie. Verder is een snelgroeiende bron van eiwit altijd interessant om veevoeder van te maken. Dan komt er meteen nog een interessante eigenschap van eendenkroos in het vizier; ze nemen makkelijk nutriënten op uit restwater. Daarom onderzoekt LemnaPro ook of eendenkroos goed groeit op het restwater van varkensmest. Het zou dan helpen het water te zuiveren om zo de nutriëntenkringloop van de varkensboer te sluiten.

Dat is voorlopig nog toekomstmuziek. Eerst moet het project duidelijk maken of eendenkroos eenvoudig op commerciële schaal kan gekweekt worden. Algen en bladluizen durven bijvoorbeeld wel eens roet in het eten werpen en bepaalde varianten van eendenkroos  bevatten nog te veel mangaan. Daarna focust het onderzoek op de verwerking van het eiwitgewas en het opwekken van voldoende interesse bij potentiële afnemers. Het onderzoek loopt nog tot eind 2025.