Hoge molens vangen veel kreeft

Al sinds 2009 zorgen windturbines in het Belgisch deel van de Noordzee voor groene energie. Toen nog een bescheiden 30 MW, sinds 2020 al 2.261 MW, ofwel 8 TWh per jaar. Met de bijkomende productie in de Prinses Elisabeth-zone, die minstens 3.150 MW moet bedragen, zou dat meer dan verdubbelen.

Omdat de windsnelheid boven zee minder varieert, en de windrichting stabieler is, zorgen offshore windturbines voor een meer consistente energieopwekking. Bovendien is de zeewind vaak een stuk sterker dan die aan land én kunnen offshore windturbines groter zijn, waardoor er nog meer energie opgewekt wordt.

Zo’n toevoer van groene energie is goed voor het milieu, maar de vraag stelt zich of dat opweegt tegen de mogelijke negatieve impact op de biodiversiteit op die locaties. Zo kan de geluidsimpact van de constructie en het onderhoud van de molens voor zeehonden en bruinvissen resulteren in permanente gehoorschade. Vogels kunnen dan weer te pletter vliegen tegen de wieken, en de verstoringen in de zeebodem zouden ook voor de flora gevolgen kunnen hebben.

Ecologie krijgt wind in de zeilen

Al blijkt de realiteit nu een stuk positiever. Zo zag de Deense energiereus Ørsted in zijn offshore windpark bij Taiwan potentieel om van de fundamenten van offshore windturbines koraalriffen te maken. Door het ontwerp van turbinepalen aan te passen, kunnen ze een schuilplaats vormen voor vissen en andere zeedieren. De vele kilometers kabels die op de zeebodem liggen kunnen bovendien afgeschermd worden met natuurvriendelijk beton met onregelmatige vormen. Daardoor kunnen onder andere oesters er hun huis maken.

Net omdat die kabels er liggen, mag de visserij in die gebieden trouwens geen bodemsleepnetten gebruiken. Dat zorgt er niet alleen voor dat er minder gevist wordt, maar ook dat de vissen en benthos minder worden verstoord. En er is nog goed nieuws, want bij een windmolenpark op de Ierse Zee ontdekten wetenschappers van de Aberystwyth-universiteit uit Wales dat Europese Noordzeekreeften zich graag schuilhouden rondom offshore-windparken. Ze nemen daar hun toevlucht in de stenen en keien die als bescherming rondom de windmolens worden geplaatst.