ISO introduceert standaard voor eco-keurmerken

“Consumenten kunnen alleen hun voorkeur uiten als ze toegang hebben tot heldere en accurate informatie die makkelijk vergelijkbaar is,” zegt de International Standard Organisation (ISO). De wildgroei aan eco-keurmerken gooit echter roet in het eten. Vooral merken die zichzelf milieuvriendelijk of groen noemen zonder dat te onderbouwen. “Labels kunnen inaccuraat zijn of, zelfs als deze accuraat zijn, verwarrend voor de consument.”

Daarom introduceert de in Genève gevestigde organisatie drie richtlijnen voor keurmerken. Een soort keurmerk voor keurmerken dus. Labels van ISO zijn wereldwijd de meest gebruikte manier om processen en producten in het bedrijfsleven te standaardiseren en kwaliteitsgaranties te geven. Zo schrijft het bedrijf standaarden voor energiemanagementsystemen en voedselproductie voor. In totaal heeft het 19.500 van dit soort standaarden, die zijn vrijwel op alle vakgebieden van toepassing.

Drie nieuwe ISO-labels

De drie nieuwe labels zijn uitbreidingen op de bestaande serie richtlijnen binnen de ISO 14000-serie. Gemene deler tussen de drie labels is dat milieuvriendelijke beweringen te allen tijden onderbouwd worden met geaccepteerde testmethodes. Ook moet altijd inzichtelijk kunnen worden gemaakt waarop de uitspraken zijn gebaseerd.

Het eerste label krijgt de code 14021 en is bedoeld om vage uitspraken die bedrijven zichzelf toedichten, zoals ‘dit product is gemaakt met zorg voor de natuur,’ minder vrijblijvend te maken. ISO wil hiermee oneerlijke concurrentie tegengaan tussen bedrijven die wel echt geld uitrekken voor milieuvriendelijke producten en bedrijven die aan greenwashing doen, het creëren van een duurzaam imago zonder duurzaam te zijn.

De tweede is bedoeld voor de serieuzere keurmerken, zoals Fairtrade of het Duitse Nordic Swan. Belangrijk is dat er voortaan wordt gekeken naar de totale levenscyclus van een product, dus van grondstof tot eindproduct. Dit label krijgt de code 14024.

Het laatste label is meer technisch van aard en gaat over de beoordeling van de impact die een product op de natuur heeft. Veel bedrijven hanteren verschillende methodes om die impact te analyseren en die worden niet altijd door een derde onafhankelijke partij gecontroleerd. ISO stelt voor om onder de code 14025 verzamelde data te controleren door een publiek orgaan, een groep van bedrijven of wetenschappers.

Van de bedrijfswereld naar consumenten

“Consumenten zijn welwillig om hun steentje bij te dragen voor het milieu,” denkt ISO, en daarvoor wil de organisatie “fabrikanten gereedschappen bieden om consumenten te kunnen verzekeren dat het kopen van hun producten minder schade toebrengen aan het milieu.”

Zo moeten keurmerken transparanter en betrouwbaarder worden voor consumenten. Dat ISO zich zo op het consumentenvlak begeeft is opvallend. Normaal richt de organisatie zich vooral op de zakelijke wereld.

Bron: duurzaambedrijfsleven.nl