Wil de overheid morgen FSC-hout verplichten?

In een interview met MVO Vlaanderen heb ik het zelf al aangegeven. Voor mij houdt het concept van ‘duurzaam ondernemen’ in dat ik opkom voor de gezondheid van mijn bedrijf, terwijl ik correct blijf omgaan met al mijn stakeholders. Om dus vooruit te geraken met MVO, wil ik als bedrijf zelf voor een basis van rentabiliteit en bedrijfscontinuïteit zorgen, en dat wil ik doen in relatie met mijn stakeholders.

Daarbij hebben wij in ons bedrijf enorm veel respect voor de natuur. Dat blijkt zeker al uit het streven naar CO2-neutraliteit. Daarenboven kan al het hout voor onze ramen en deuren voorzien worden van het label van de Forest Stewardship Council (FSC).

We bieden het voor alle houtsoorten aan, maar laten de keuze aan de klant. We motiveren het en proberen het te verkopen als een optie. De doorsnee klant ziet het nog niet als een evidentie, en is dus meestal niet geneigd om 5 à 10% meer te betalen.

Leemte in de controle van de FSC-keten?

Hierbij wil ik aandacht vragen voor het onderscheid tussen een FSC label (voor een product zoals hout of papier) en een FSC Chain of Custody (FSC CoC) keurmerk voor een bedrijf. Om FSC hout te mogen verkopen moet Engels op de website staan van FSC, voorzien van een FSC CoC label. Daarvoor betalen wij jaarlijks een audit door een onafhankelijke certificeringsinstelling, die in essentie de traceerbaarheid van FSC producten doorheen ons bedrijf opvolgen (aankoop, verkoop, opslag, productie, ...). Het is pas als je als bedrijf dat FSC CoC keurmerk hebt dat de klant ook zeker is dat hij/zij ook effectief FSC hout heeft gekocht.

Nu stellen wij meer en meer vast dat wij soms grotere projecten (waarvoor bestekvragen meer en meer het gebruik van FSC hout vereisen) aan bedrijven verliezen, die zelf geen FSC CoC keurmerk hebben. Als we dat melden aan FSC, dan zeggen zij dat de bouwpromotor dat moet controleren. Dit moet mij toch van het hart: ik vind het spijtig dat het optreden van FSC België zo laks is op dit vlak. Ik wil hier toch de mensen van FSC België oproepen om de bedrijven die FSC gelabelde producten aanbieden strenger te controleren.

Iedereen voorstander van bossen en natuur

Uit tal van initiatieven waarover ik in het interview met MVO Vlaanderen heb verteld blijkt duidelijk dat wij als bedrijf bereid zijn om de eerste stappen te zetten in een duurzame richting. ‘But it takes two to tango…’ Ik verwacht dus dat de overheid bijkomende stappen zet om ervoor te zorgen dat er een eerlijke competitie mogelijk is, zodat iedereen met gelijke wapens kan strijden. Als de overheid morgen iedereen verplicht om met FSC gelabeld hout te werken, dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Ik zie het probleem niet, want ik denk dat de gemiddelde Belg voorstander is van bossen, natuur en biodiversiteit. Misschien heb ik makkelijk praten, maar ik denk ook dat de doorsnee klant er wel voor open staat om 5% meer te betalen voor zijn/haar houten ramen en deuren. Trouwens, bij een wettelijke verplichting, zou de keuze zich niet meer stellen …

Alles kan beter... ook bij de overheid

Beste lezer, begrijp mij niet verkeerd. Ik vind dat we de goede richting uitgaan, omdat de overheid al decennialang voor een strengere sociale en milieuregelgeving aan het zorgen is. Daarmee hebben we al verschillende stappen kunnen zetten in de richting van een meer duurzame wereld, maar de wereld staat niet stil en ook de overheid kan beter doen.

Trouwens, in dit duurzaamheidsverhaal hebben niet alleen bedrijven en overheden een rol te spelen. Hoe staat het eigenlijk met de verantwoordelijkheid van de consumenten?  Mijn punt is dat de overheid nog wat werk voor de boeg heeft in het sturen van de consument én dat ze dat best op een ‘naturelle’ manier doet. Daarmee bedoel ik dat de overheid de consument helpt om terugbetaaltermijnen te verkorten, wanneer hij/zij investeert in duurzame technieken (zoals bijvoorbeeld dubbel glas, isolatiemateriaal, warmtepomp, enz.). Dat kan met premies of fiscale aftrek, waardoor de klant wint, maar ook de natuur (omdat er minder milieu-impact is).

Ook op dit vlak gaan we er als maatschappij op vooruit, maar toch begrijp ik niet waarom de overheid nu niet optreedt om bijvoorbeeld plastiek zakken te verbieden. Dat onbegrip komt vanuit mijn engagement in de Belgische afdeling van de Surfrider Foundation Europe. En als surfer stel ik vast hoe stranden en binnenwaters vervuild zijn met plastiek zakken. En dan vraag ik mij af: “Hoe moeilijk kan het zijn om plastiek zakken te verbieden?” Van Frankrijk en Californië tot Costa Rica, en zelfs ons eigen Wallonië en Brussel: steeds meer landen en regio’s verbieden plastic zakjes.

In het algemeen vraag ik mij dus af of de overheid een grotere rol kan spelen in het bevorderen van een duurzame levensstijl. En concreet zit ik nu dus met een paar specifieke vragen: Wil de overheid FSC gelabeld hout verplichten? Hoe moeilijk is het voor de Vlaamse overheid om plastiek zakken te verbieden?