Inner Development Goals: de mens achter de doelstelling
In duurzaamheidskringen flirt men graag met nieuwe termen en begrippen, die het onderwerp aantrekkelijker moeten maken. Tegenwoordig horen we meer en meer over de Inner Development Goals spreken, de IDGs. Waar komen ze vandaag, wat zijn ze en zijn ze meer dan een laatste bevlieging?
De duurzaamheidsagenda is vooral gericht op de ‘buitenkant’ van duurzaamheid; energietransitie, circulaire economie, slimme technologie, regelgeving… Ook de 17 Sustainable Development Goals (SDGs) van de Verenigde Naties focussen op de externe problemen in de samenleving. Ondanks de gezamenlijke, wereldwijde inspanningen, blijkt uit het laatste SDG-voortgangsrapport dat vooruitgang op veel van deze doelstellingen te zwak is, stagneert of terugdraait. We zijn ver van onze belofte “Leave No One Behind”. Hoe kan dat?
De initiatiefnemers van het IDG project, een groep academici en business leaders in Zweden, zijn ervan overtuigd dat wij zelf de blinde vlek zijn. Het zou ons ontbreken aan de vaardigheden die nodig zijn om de complexiteit van de SDG's aan te pakken. We zijn vooral bezig met “wat” er moet worden gedaan om de problemen in de wereld op te lossen. Daardoor hebben we te weinig aandacht voor “hoe” we bekwaamheid kunnen ontwikkelen bij de betrokken actoren.
Gelukkig toont onderzoek aan dat we die innerlijke capaciteit kunnen opbouwen. De Inner Development Goals richten zich op de competenties die nodig zijn om duurzaamheidsuitdagingen of SDGs beter aan te pakken. Problemen zoals klimaatopwarming, armoede en ongelijkheid vereisen nieuwe competenties, zowel voor individuen, groepen als organisaties. We zijn vandaag in staat voor (bijna) elk gestructureerd probleem een wetenschappelijke oplossing te vinden. Maar om met de complexiteit van de wereld om te gaan, is er meer nodig. Het IDG-initiatief stelt dat we cognitieve vaardigheden moeten onderbouwen met andere, meer persoonlijke dimensies zoals: emoties, waarden, wereldbeeld en relaties.
Het IDG-framework omvat vijf dimensies die in totaal 23 vaardigheden omvatten:
ZIJN
Gericht op de relatie met onszelf. Werken aan zelfbewustzijn, aanwezig zijn, authenticiteit, leergierigheid en het definiëren van waarden als een kompas voor actie.
DENKEN
Cognitieve vaardigheden zoals kritisch denken, langetermijnvisie, verschillende perspectieven aanwenden en werken met complexiteit en patronen.
VERBINDEN
Waardering, nederigheid en empathie ontwikkelen en verbinding maken met anderen.
SAMENWERKEN
Sterkere relaties en vertrouwen opbouwen, diversiteit omarmen, communicatie en co-creatie aanmoedigen en mensen mobiliseren.
HANDELEN
Actie ondernemen, optimisme en creativiteit stimuleren, durven opkomen voor overtuigingen en dat volhouden, zelfs in moeilijke tijden.
Het IDG-initiatief is een non-profit en open-source project. Het biedt een toolkit aan met uitleg, onderzoek en oefeningen die men zelf of onder begeleiding kan toepassen. Door te focussen op vaardigheden zoals zelfbewustzijn, empathie, complex denken en samenwerking, komen we dichter bij het bereiken van de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen, om een welvarende toekomst voor de hele mensheid te creëren.
Dat is een lovenswaardige doelstelling, maar heb je er ook echt iets aan? Of is dit allemaal wat new age praat die ons afleidt van het echte werk op het terrein?
In mijn opinie is het IDG framework een zeer nuttig kader voor change makers. Ik ben al vele jaren actief in de promotie van maatschappelijk verantwoord ondernemen en duurzaamheid. Al jaren heb ik het gevoel dat we niet vooruit gaan, of in ieder geval niet snel genoeg. Dat we iets missen. Een dimensie die niet vervat ligt in wat we doen, maar in de manier waarop we in de samenleving staan en ons verbonden voelen met onszelf, de anderen en de natuur. Dat hier nu competenties bij geplaatst zijn, die bovendien academisch onderbouwd zijn, is goed nieuws. Eindelijk is er ook aandacht voor de mens achter de veranderingsagenda. SDG-actoren worden regelmatig geconfronteerd met uitputting, ontreddering of wanhoop. Het IDG kader kan helpen om weer motivatie en energie te vinden. Ik hoop dan ook dat dit geen vluchtig modeverschijnsel zal blijken, maar snel een integraal deel zal uitmaken van de duurzaamheidsagenda van alle betrokken organisaties.