Duurzame mode: logischer kan het toch niet?

Het perfecte resultaat hiervan showen modebedrijven vaak op een catwalk in een combinatie van flitsende kleuren, vloeiend textiel, zelfverzekerde modellen en een goede beat. Het geheel opent mogelijk de deur naar een emotionele ervaring. Eenmaal het doek over de catwalk valt, dooft ook de “glitter en glam”-kaars.

De keuze is daarna aan de consument: kopen of niet?

Het Cinderella-verhaal waarmee veel modebedrijven de consument verleiden, houdt een tweede hoofdstuk in. Of zouden we het eerder een ‘voetnoot’ noemen aangezien het vaak minder aandacht krijgt? Dat hoofdstuk heeft als ondertitel: ‘Introductie tot het milieu- en sociale prijskaartje’. Want een t-shirt, rok, broek, jas en tas komt wel voort uit natuurlijke hulpbronnen en menselijke input.

Waterdorst van de mode-industrie

Kijk eens even naar de Make each choice count-video, gemaakt door het WWF en National Geographic. De clip geeft in iets minder dan twee minuten een aantal feiten weer van de water- en energiedorst van de mode-industrie.

De uitdaging voor deze industrie bestaat er onder meer in haar ecologische voetdruk naar beneden te brengen, zowel op het gebied van water, energie als van... pesticiden. De cijfers spreken voor zich:

• er is 2.700 liter water nodig is om één t-shirt te maken;
• deze hoeveelheid komt overeen met 900 dagen drinkwater voor een persoon;
• er is maar 3% zoet water op onze planeet beschikbaar en hiervan zit 2% vast in ijs.

We hebben dus maar 1% zoet water ter beschikking. Daar kunnen we maar beter zuinig mee omgaan, niet?

Edutainment voor een duurzame planeet

Het zijn dit genre films dat ik als producer van het ‘Sustainable Planet Film Festival’ monteer en presenteer. We stellen op een leuke manier aan een internationaal publiek bepaalde goede, minder goede of regelrecht foute praktijken voor. Tijdens deze duurzame events zorgen een aantal experts voor een vlotte discussie over wat er allemaal bij een duurzame levensstijl komt kijken. Dit jaar kende het festival een extra lange weekeditie: SustainabilityWeekNYC.

In mei 2015 breng ik dit event naar België. Naast een ‘ethical en fair trade runway’ programmeren we een panelgesprek met een aantal ontwerpers, eco fashion providers, experts en modellen. We hebben ook aandacht voor interactieve ECO ART-opdrachten en vernieuwende zakenpraktijken.

Tijdens een workshop leren de deelnemers hun eigen unieke “tote” maken. De basismaterialen zijn items uit hun eigen kleerkast. De beste designs verkopen we tijdens de ‘Sustainable Steward Gala’ per opbod. De opbrengst gaat naar de “Eco Hero”-kunstlessen voor scholen. Dat is pas duurzaam in mijn ogen.

Succesverhaal Stella McCartney

Tijdens een swap party, een feestje waar je kleren met vrienden ruilt, kreeg ik een Stella McCartney-rok in handen. Stella (dochter van de beroemde Paul McCartney) gebruikt geen bont of leer in haar kleren en accessoires. Haar motivatie om mooie stukken te maken is voor haar even belangrijk als kleren te ontwerpen die lang meegaan. Ze zal zich bij het ontwerpen van een nieuw item telkens afvragen hoe ze de duurzaamheid van haar designs kan opkrikken.
Daar horen volgens haar geen producten van dierlijke oorsprong bij.

De omzetcijfers van Stella McCartney tonen aan dat de klant dierenwelzijn belangrijk vindt. Haar succesverhaal bewijst dus dat er een haalbaar alternatief bestaat voor de modeproducenten. Op haar website zijn er een hele resem tips te vinden die ondernemers en consumenten milieubewuster kunnen maken.

Natuurlijk is ook respect voor de natuur nodig. Het label “Global Organic Textile Standard” (GOTS), is de absolute topper onder de werkstandaarden voor textiel die van organische vezels zijn gemaakt. Om het GOTS-certificaat te krijgen, moet een producent een minimum van 70 procent organische vezels gebruiken en afvalwater behandelen.

Ethische principes zijn evenzeer belangrijk. De mensen die de kledij maken, hebben recht op een correct loon. De omstandigheden waarin de kledingstukken worden gemaakt moeten veilig zijn. De ramp van 24 april 2014 in Bangladesh zit nog vers in ons geheugen. Maar liefst 1.129 mensen kwamen om en een 2.500-tal geraakten gewond toen een commercieel gebouw instortte. Hoewel het gebouw vooraf onveilig werd bevonden, moesten de arbeiders onder druk komen werken. Het dwangmiddel? De inhouding van hun loon als ze thuis zouden blijven. Een luttele 36 euro per maand.

Pikolinos

Ethische en fairtrade mode doet dat tikkeltje meer dan enkel de consument van kledij voorzien. Het is ook de oorspronkelijke maker van een hoger loon voorzien én het verrijken van de lokale gemeenschap.

Twee jaar geleden werd ik uitgenodigd in Kenya door het ethische schoenenmerk Pikolinos. Ik mocht er hun werk met de Maasai Warrior vrouwen bestuderen. Ik legde het werk van de vrouwen vast op film en bezocht de school die er door dezelfde onderneming voor de kinderen van de krijgers was gebouwd. Ik gaf er les rond de twee moeders die ze hebben: hun biologische en moeder aarde. Beiden vragen om liefde en respect. De warrior kids maakten ondertussen allemaal een ECO HERO tekening voor mij. Een serie van twaalf gaf ik aan de studenten van de Fashion Institute of Technology in Manhattan. Zij kunnen er inspiratie voor nieuwe patronen uit halen. Zo is de cirkel weer rond.

Pamela Peeters - milieu-economiste en duurzaamheidsstrateeg - is een Belgische New Yorker. Ze schreef met ‘Word ook een Eco Hero’ haar derde boek, organiseerde elf keer het Sustainable Planet Film Festival en is uitgeefster van het online lifestyle magazine Sustainable Styles.