The doughnut meets the common good

Kate Raworth publiceerde begin 2017 ‘Doughnut Economics’. Volgens haar model is een economie pas welvarend als hij de basisbehoeften van de mens (toegankelijke gezondheidszorg, onderwijs, huisvesting…) invult zonder het ecologisch plafond te overschrijden.

De Britse econome gebruikt het beeld van een donut om de uitdaging te visualiseren. Als we zowel de binnengrens van de donut respecteren (zoniet vallen we als het ware in het gat dat staat voor een gebrekkige invulling van de sociale component) als de buitengrens (die letterlijk staat voor de grens van wat onze aarde ‘aankan’), dan bereiken we een veilige en rechtvaardige ruimte voor de mensheid.

De Oostenrijkse denker Christian Felber initieerde dan weer 'The Economy for he Common Good'. Deze wereldwijde beweging staat voor een meer ethisch economisch model waarbij het welzijn van de mens en milieu het uiteindelijke doel moet zijn van ondernemen. Felber introduceerde de Common Good Balans als instrument dat ondernemingen toelaat om hun ethische realisaties om te zetten in een meetbaar balansresultaat dat ook juridische voordelen moet opleveren. Hoe dat alles in zijn werk moet gaan, lees je in zijn boek 'Ware winst'.

Dat Kate Raworth en Christian Felber felle, zeer actieve ambassadeurs zijn van hun visie en model, spreekt voor zich. Net zoals het feit dat hun paden zouden kruisen, zoals hier tijdens een duo-interview voor Mo*. ‘Doughnut Economics’ en ‘The Economy for the Common Good’ liggen immers in elkaars verlengde.

Om ons het leven gemakkelijk te maken, hebben ze een overzicht opgesteld dat beide modellen vergelijkt. Je vindt het hier.